* Even iets van mij laten horen ...

Hier dan even een update,

 ik krijg veel berichtjes via mijn mail of er iets aan de hand is....

Nou nee hoor lieve bloglezers er is niets aan de hand alleen dat ik weinig beleef, zit hele dagen binnen achter het glas voor me tv en laptop nee niet achter de geraniums, tja wat moeten we anders kan op het moment ff niet de moed opbrengen om te schilderen ben overal te benauwd en te moe voor...

Kom de deur haast niet meer uit als ik alleen ben al helemaal niet meer en als manlief thuis is ook niet gek veel meer this me allemaal te zwaar aan het worden...

Als ik s'morgens vroeg beneden ben moet ik op de middag naar bed terug anders kan ik sávonds niet meer zitten en kan ik de hele avond op me bed gaan liggen...

Dus lig ik ook vaak s'morgens langer op me bed zodat ik het wat langer vol kan houden op de middag en avond... 
 

Helaas wordt het alleen maar minder kom alleen nog elke zondag buiten naar mijn moeder in het verpleeghuis omdat ik mij anders erg schuldig voel tegenover me moeder, tja anders zit die ook elke dag voor haar uit te kijken in der rolstoel in de woonkamer daar....

Maar ook dat kost me steeds meer moeite om elke week heen te gaan, ook al zit ze nu maar 500mtr bij mij vandaag ....

Dus elke week even heen de ene week met mijn zoon andere week met me man die halen dan de scootmobiel uit de schuur zetten hem voor de deur ik stap in en kom er niet eerder uit dan ik weer thuis ben...
En om de 14 dagen komt mijn Buddy even bij mij op de middag en die neemt mij dan mee naar buiten of met de scootmobiel of in de rolstoel zodat ik er ff uit ben...


 
Mijn vader was in maart jarig daar zijn we afgelopen week dan eindelijk eens heen geweest het kwam er maar niet van maar werd dus echt wel eens tijd...
 En ja ik stap dus thuis in de rolstoel stap voor de deur op de parkeerplaats over in de auto en op plaats van bestemming stap ik uit en weer in de rolstoel, lopen is een hele opgave waar ik geen lucht meer voor heb, maar we hebben het gezellig gehad en daar doen we het voor toch ;) ....

Maar daarin tegen als we weer thuis zijn heb ik weer een dag nodig om bij te komen als het er geen 2 worden/zijn maar heb ik er dan wel voor over ...

Ook zijn we vorige week op een avond na het eten even met de fiets en de scootmobiel rond wezen rijden even Zwolle/Hattem en weer terug (totaal 20 km)...

Ook dat kost veel moeite maar het voelt wel goed als ik eenmaal weg ben dat ik er ff uit ben, maar ow al die klinkers op de straat pffff dat gehobbel het heen en weer gaan van de scootmobiel maakt mij al erg benauwd, net als mijn traplift die wat schud als die naar beneden gaat, als ik eenmaal beneden ben snak ik naar adem en moet ik eerst bijkomen voor ik de kamer in kan lopen...


 Ook was er van de week de Diploma uitreiking (Timmerman) van mijn zoon helaas kon ik daar niet bij aanwezig zijn, dit om de reden dat de school het op een bovenverdieping hield en niet in het bezit was van een lift, dus ja zo kunnen mensen die rolstoelgebonden zijn er niet bij zijn, en dat deed mij erg veel verdriet dat ik er niet bij kon zijn niet alleen voor mij maar ook voor mijn zoon is zoiets niet leuk ...

Toch is de fysio tevreden met wat ik nog met mijn longinhoud doe aan fysio, voor 4 weken terug heeft ze een krachtmeting gedaan, mijn beenspieren en armspieren waren boven verwachting (gelukkig)...

Ik loop dan wel niet meer alleen nog maar van bank naar keuken of wc,  doe elke week mijn been/arm en romp oefeningen en zit natuurlijk regelmatig op mijn rollator met mijn trapfietsje, dit speciaal omdat ik dus niet meer loop om mijn benen in conditie te houden en dat lukt dus aardig zittend....

Volgende maand moet ik weer naar de longarts en in Augustus weer naar het transplantatieteam dus wordt vervolgd ....