Hallo trouwe bloglezers hier ben ik dan weer eens,
heeft even geduurd maar er veranderd veel als je bent getransplanteerd....
Ik ben inmiddels alweer 2x naar het UMCG geweest voor controle 3 juni en 24 juni....
Alles is goed zelfs de pret is verminderd gelukkig want mijn
gezicht is aardig opgeblazen en rood bond
van de gesprongen adertjes....
Ik heb nog steeds erg veel pijn vooral zenuwpijn
aan mijn rechterkant schouder bovenarm oksel en rechterborst is nog steeds doof...
Ook de morfine tabletten (40mg p/d) ben ik mee gestopt ben over gestapt op pleisters (25mg) zou ik minder bijwerkingen van krijgen
en ja hoor ik ben minder misselijk en hoef dus ook minder over te geven maar nog wel steeds pijn dus een pleister extra van 12mg geplakt
maar met die erbij ging ik weer overgeven en werd ik zo dus dat sliep liever dan ik wakker was dus dat was ook geen optie dus dan maar de 25mg....
Ook de antibiotica die ik de rest van me leven moet blijven slikken geeft mij bijwerkingen
ik moet die om de dag slikken dus nu niet meer misselijk en overgeven van de morfine maar van de antibiotica om de dag kan ik de klok erop gelijk zetten tussen 11.00 uur en 13.00 uur sta ik boven de emmer of wc dus gaan nu de anti proberen om savonds voor het slapen te gaan nemen misschien slaap ik er dan overheen, laten we het hopen...
Ook van de anti krijg ik flinke schimmels in me mond dus ook daar weer een spoeldrankje voor maar ik heb weer lucht dat is het aller belangrijkste ;)
Ik ben nu vrijdag 10 weken getransplanteerd en heb vandaag voor het eerst mijn hulp wat geholpen in huis heb zelf de koelkast schoongemaakt en opgeruimd
wat in de kamer gerommeld en 2 flinke stukken gewandeld met de fysio buiten dat ging ook TOP alleen veel verzuring in me schenen en als ik te moe wordt dan
zak ik door me onderrug maar goed dat komt met de tijd ook wel goed gewoon door trainen .....
Ook heb ik gisteren in het UMCG 2.02 geblazen weer hoger dan de vorige keer had dus nu 79% dat is wel ff anders dan voor de transplantatie 13% en dat wordt alleen maar meer
ben zo happy met me longetjes van me lieve donor ben haar/hem de rest van me leven heel dankbaar....
***
Ook is er minder nieuws 14 juni is mijn lieve moedertje overleden, mijn wens om met haar in de rolstoel te gaan wandelen kan niet meer
in vervulling gaan ....
We hebben 8 dagen bij haar sterfbed gezeten de eerste 6 dagen was ze bij volle bewustzijn en ze was zo bang om bij ons weg te gaan dat ze
heeft gevochten tot het eind helaas heeft ze het niet mogen redden ze kon niet meer slikken haar slik vermogen zou niet meer terug komen
na de fatale beroerte die ze heeft gehad bij der hersenstam vrijdag 5 juni....
Ik heb samen met mijn mannetje elke dag en soms in de nacht bij haar bed gezeten dat was zwaar omdat ik zelf nog niet echt lang kon zitten vanwege de pijn in me ribbenkast en rechterkant....
Donderdag 19 juni hebben we haar naar haar laatste enkele reis gebracht....
Beetje bij beetje moesten wij jou verlaten, we konden uiteindelijk niet meer met je praten...
Die blik die stilte dat deed vaak zeer...
We zagen goed je stille verdriet, maar helpen konden we je niet....
Rust zacht lieve mama, je zit voor altijd in ons hart...
