.

Translate

* Het aantal bezoekers *

.

.

Hallo ik ben

Mijn foto
Ben op 24 juli 1964 geboren..Getrouwd en 1 zoon die nog thuis woont...Ik kreeg in 2003 de ziekte COPD gelijk fase 3 met nog een longinhoud van 21% al snel viel ik in fase 4...In 2007 ben ik erg hard achteruit gegaan, na meerdere malen achter elkaar in het ziekenhuis te hebben gelegen, waarvan de laatste keer bijna fataal, maar ben er gelukkig nog...In febr 2008 heb ik 3.5 mnd gerevalideerd in het longrevalidatie- centrum Beatrixoord in Haren, had toen nog een long inhoud van 17% (dit was sinds juni 2012 nog 13%) Ik zat hele dagen aan de zuurstof...Ben in Sept 2009 voor 14 dagen in het UMCG geweest voor longtransplantatie screening, 11 maart 2010 heb ik dan eindelijk groen licht gekregen...Bij deze ongeneeslijke longziekte heb ik ook nog eens sinds 1979 de ziekte van Crohn (chronische darmontstekingen), in ernstige mate, waar ik elk jaar de nodige Remicade kuren voor kreeg sinds mijn transplantatie bijna geen last meer..Wil je meer over mij weten lees dan mijn blog... *Mijn Leven* Op weg naar een dubbele longtransplantatie, Ik had nog een lange weg te gaan en dat viel niet altijd mee !!! Op Goede Vrijdag 18 April 2014 ben ik getransplanteerd van 2 prachtig werkende longen..

.

.

4 jaar 1 maand en 7 dagen (+6mnd wachten op groen licht totaal dus 4 jaar en 7 mnd en 7 dagen) heb ik op de wachtlijst gestaan tot uiteindelijk het langverwachte telefoontje binnen kwam ....

Op Goede Vrijdag 18 April 2014 zijn er dan
eindelijk 2 fantastische donorlongen voor mij !!!!!

DONOR wie je ook bent BEDANKT
zal goed voor je zorgen !!!

.

.

*Mijn Donor*



Eerst willen wij stil staan bij de donor en de nabestaanden...
Wij wensen de familie heel veel sterkte toe met het verlies van hun dierbare...
Waar jullie ook zijn wij denken aan jullie !!!

*17/18 April 2014*

Er is vannacht iets ergs gebeurd,
er is een familie die treurt ...
Een familie lid is heen gegaan,
hij/zij heeft gestreden voor zijn leven,
maar heeft het toch op moeten geven ...
Bij leven had i zich laten registreren,
zodat i na zijn/haar dood zijn organen kon doneren ...
Hart, Longen, lever en nieren
gaan nu een ander zijn leven plezieren ...

Maar ook is er een Familie heel blij,
het lange wachten is nu voorbij ...
Het langverwachte telefoontje is dan
nu toch eindelijk gekomen ...

Er zijn longen voor mij ...
Nu draag ik voor altijd een stuk van jou bij mij ...


BEDANKT LIEVE DONOR ...

Gedicht zelf gemaakt door mijn man en mijzelf
>>> © GJ & JJ


.

.


18 April 2014


100 jaar geleden
was een longtransplantatie
ONMOGELIJK

50 jaar geleden
was een longtransplantatie
EEN MIRAKEL

20 jaar geleden
was een longtransplantatie
EN WONDER

10 jaar geleden
was een longtransplantatie
EEN FEIT

Vandaag
is een longtransplantatie het streven naar
LUCHT VOOR MORGEN

Re-born to be alive vzw

.

.


Voor dat je begint met het lezen van mijn blog's,
lees dan eerst even het
volgende hier onder.


Het meeste over mij kun je vinden hier rechts onder
bij de pagina's met verslagen en bij mijn dagelijkse verhaaltjes, als je daar op geklikt hebt dan kom je eerst weer bovenaan mijn website dus dan even scrollen naar beneden tot je ongeveer in het midden van het scherm bent, en daar komt het verhaal te staan dus niet bovenaan ;) .


.

.

08 oktober 2010

*Chronisch ziek


Altijd aanwezig, èlk moment van de dag. 
Geen seconde van vrijheid. 
Geen moment zonder jou. 
Geen moment voor mezelf. 
Geen moment zonder strijd.

De diagnose staat vast. 
De stempel gezet. 
Géén tijd om te denken. 
Géén tijd om te huilen. 
Géén tijd om te praten.

Immers, het leven gaat verder. 
Het ziek zijn bepaalt je doen. 
Het ziek zijn bepaalt je laten. 
Het ziek zijn bepaalt het moment. 
Het moment van de dag.

Hierbij géén plek voor jezelf. 
Je staat voor de spiegel. 
Je kijkt en je vraagt. 
Wíe is het, 
wie is die persoon? 
Wíe is het, die ik daar zie.

Het gezicht sterk vermagerd of opgezwollen. 
De ogen staan anders.
De lach is verdwenen. 
De glans is eraf.

Gewoon nìks meer het zelfde. 
Geen houvast meer te vinden. 
Met de dag van gister is alles verdwenen. 
Is alles veranderd. 
Die persoon, die ik daar zie. 
Die persoon, dat ben ik gewoon niet.

Ik verdrink in de tranen. 
De tranen van mijn eigen verdriet. 
Probeer dan maar eens te zwemmen. 
Te zwemmen naar de veilige kant.

Maar wáár moet je op letten. 
Geen richtpunt te vinden. 
Niks of niemand aanwezig. 
Niks of niemand, die me kan helpen. 
alleen ik, ík en mijn tranen.

Waar moet ik beginnen. 
Wíe gaat me helpen. 
Op zoek naar een schakel. 
Een schakel, die luistert. 
Een schakel, die leert.
Een schakel, die steunt.

De dokter, die kijkt. 
Lijkt amper te luisteren. 
Té druk met jouw medisch probleem. 
Hierdoor géén tijd. 
Géén tijd voor jou. 
Voor jou als persoon.

En tòch zijn daar mensen. 
Die tijd voor je nemen. 
Tijd om te luisteren. 
Tijd om te helpen.

Daar ligt het begin. 
Het begin van de schakel. In dat huis vól met zieken. 
allen verschillend van aard. 
Zijn déze mensen onmisbaar.

Maar waar je ook bent. 
Wie je ook helpt.
Hoe fantastisch en lief. 
Eén ding zal nóóit meer veranderen. 
Het volgende zal altijd blijven bestaan.

Hóe zal het zijn.
's Morgens gezònd wakker te worden. 
Hóe zal het zijn.
Te leven zónder, die voortdurende confrontatie. 
Hóe zal het zijn.
Géén medische beperking te kennen. 
Hoe zal het zijn.
Zónder al deze vragen van binnen.

Na jaren van vechten, knokken en strijden. 
Heb ik, tenminste één belangrijke les geleerd.

Chronisch ziek zijn is een proces. 
Een proces zonder eind. 
Van acceptatie is zéker geen sprake. 
Néé, de strijd is daarvoor te scheef, te oneerlijk. 
Die strijd kent hooguit één winnaar. 
Een winnaar, waarvan ik zal blìjven verliezen. 
Een winnaar, té sterk en té krachtig voor mij.

Het is nú de kunst te gaan zien, te gaan leren. 
Chronisch ziek zijn ís en blìjft een proces. 
Een proces, waartegen je je niet kan verweren.


Een mooi waar stukje gepikt van het internet 
maar owwwww zo waar, 
dus niet zelf geschreven.

3 opmerkingen:

  1. Lieve Janetta,
    Ja, onze ziekte is altijd aanwezig. Maar ik ben het zeker niet eens met al deze tekst hoor!!
    Ook al zijn we ziek, we blijven echt wel wie we zijn, misschien worden we er zelfs wel sterker van.Mijn lach is niet verdwenen hoor.Ik mail je in de loop van deze week,hou je goed,liefs van Rietje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Janetta

    Tja valt niet mee soms,maar w blijven lachen al is het soms moeilijk hoor.Ik heb ook cold 4 copd dus........
    Maar we blijven vechten toch???
    Heb nu ff ontsteking pfpf dus mag lekker spelletjes op de comp doen haha tot schrijfs
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Rietje

    Klopt Rietje ik ben het ook niet met alles eens maar zoals ik al schreef het is geen gedicht van mij zelf maar heb het zo over genomen van het internet, om de reden dat het meeste mij wel aansprak.


    @Marga

    Hallo Marga we blijven zekers lachen hoor al valt het soms echt niet mee, maar blijf zekers vechten ik ga echt niet bij de pakken neer zitten hoor ;)
    En jij sterkte met je onsteking hopelijk knap je gauw weer wat op.
    Jammer dat je weinig in je blog hebt staan hier op blogger, ik had ff gekeken.
    Er zijn maar weinig mensen met COPD die een blog bij houden
    (of ik kan ze niet vinden)de meesten zijn allemaal met CF.

    Bedankt voor jullie berichtjes tot schrijfs ;)
    Liefs Janetta.

    BeantwoordenVerwijderen


Leuk dat even bent langs geweest
en een berichtje hebt achter gelaten..

Ik wens je nog een fijne dag !!!

Liefs Janetta