* Zomaar een stukje hoe ik mij soms voel ....verdriet.....

Soms heb je zo van die dagen dat je bijna verzuipt in je eigen verdriet, en dan vraag ik mij af komt een donor voor mij op tijd ben zo bang om deze wereld te verlaten mijn man mijn zoon mijn ouders  nooit meer te zullen zien voelen ruiken mijn zoon mischien zien trouwen of hem vader te zien worden enz.

Pijn in mijn hart en erg bang, en ja iedereen dan maar zeggen this niet anders we moeten door, ja dat laatste, dat doen we dan ook maar door ademen hoe moeilijk dat ook vaak voor mij is vooral de laatste tijd.

Altijd overal pech mee hebben wat het ook mag zijn, en dan ga je wel eens denken een longtransplantatie zal die mij erdoor heen helpen, zal ik tijdens de operatie niet iets erbij krijgen ik ben er zo bang voor om een onsteking te krijgen vanwege mijn Crohn en dan weer afstotingen te krijgen, en dat omdat ik altijd pech heb met alles, zal mij dat dan ook niet gegund zijn.

Tja we weten het niet this afwachten, maar ik wil nog zoveel doen in mijn leven en genieten van alles om mij heen en van mijn gezinnetje.

Deze blog had ik al tijden in de wacht staan elke keer dacht ik nee dit kan ik niet plaatsen, maar nu heb ik zoiets van PLAATS hem nu wel,

waarom zou ik niet.

Iedereen mag weten hoe ik mij soms voel als ik mij

erg verdrietig en alleen voel.

En nu zullen er mischien mensen zijn en zeggen, ow ben je depressief nee  hoor (en wat dan nog) mensen ben gewoon soms heel erg verdrietig omdat ik bijna niets meer kan en in mijn hoofd wel alles kan en dat doet soms ongelooflijk veel pijn van binnen en dat maakt verdriet.